Οι τελευταίες έρευνες που αφορουν το ανθρώπινο σώμα και πιο συγκεκριμένα το δέρμα, έγιναν αφετηρία για δράσεις σχετικές με τις αισθησεις.
Στο ερώτημα τι ειναι οι αισθήσεις, τα παιδια απάντησαν “αυτό που αισθανόμαστε, οπως χαρά λύπη κτλ .”
Με τη βοήθεια του λεξικού (που πολύ συχνά χρησιμοποιούμε στην τάξη), βρήκαμε την εννοιολογική σημασία της λέξης.
Καταληξαμε οτι οι αισθήσεις ειναι πέντε και μας επιτρέπουν να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας.
Στον κύκλο κάναμε παιχνίδια χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις μας και στη συνέχεια τα παιδια δούλεψαν σε τρεις υποομάδες.
Η μια υποομάδα ετοίμασε μια τρισδιάστατη μακέτα πόλης με την οποία θα μπορούσε να παίξει ενα παιδι δίχως όραση.
Χρησιμοποιωντας φακές και το αλφάβητο της γραφής Braille ετοίμασαν τις επιγραφές τις μακέτας όπου αγγίζοντας θα μπορούσε να τις διαβάσει ένας τυφλός .
Η δεύτερη υποομάδα ετοίμασε ενα θεατρικό δρώμενο που θα μπορουσε να παρακολουθησει ενα κωφό παιδί.
Με τη βοήθεια της Χρύσας, η οποία τους μίλησε και τους έδειξε τον τροπο που επικοινωνούν οι κωφοί, τα παιδιά έφτιαξαν μια μικρή ιστορία και την παρουσιασαν χρησιμοποιώντας το σώμα τους – αλλα και την νοηματικη.
Η τρίτη υποομάδα επέλεξε να ζωγραφίσει χωρίς να χρησιμοποιήσει τα χέρια – αλλα ζωγραφίζοντας με το στόμα.
Αν και δυσκολεύτηκαν πολύ, κατάφεραν να ετοιμάσουν με μεγάλη συγκέντρωση και προσοχή τα δικά τους έργα.
Μεσα απο αυτήν τη διαδικασία, τα παιδια κατάλαβαν οτι οι αισθησεις μας συνεργάζονται και στην περίπτωση που μια σταματήσει να εργάζεται ,αυξάνεται η λειτουργία των άλλων.
Αντιληφθηκαν ακομα και τις δυσκολίες που υπάρχουν όταν μια αίσθηση απουσιάζει .Τα παιδια έδειξαν ίδιαιτερο ενθουσιασμό και απόλαυσαν τη διαδικασία .
(από τις Σταυρούλα Γαούτση και Ιωάννα Ελευθεριου, δασκάλες του νηπιαγωγείου)
τo νηπιαγωγειο της Dorothy Snot 