Την πρώτη μέρα του νηπιαγωγείου περίμενε μια έκπληξη τα παιδιά. Η τάξη τους ήταν εντελώς ανέτοιμη, με άδεια τα ράφια και ανύπαρκτες γωνιές! Όλα τα υλικά ήταν κρυμμένα στο κέντρο του κύκλου μας.
Η πρώτη αντίδραση των παιδιών ήταν αμηχανία – αλλά και περιέργεια, για το τι κρύβεται και για το τι θα κάνουμε. Βασικό ερώτημα τους: «Πως θα παίζουμε εδώ;»
Έτσι, σε συνδυασμό με τον δικό τους σχεδιασμό, τον περασμενο Ιούλιο, για το πώς θέλουν να είναι το νηπιαγωγείο, την παρατήρηση των κρυμμένων υλικών και την περιήγηση μας στους χώρους που θα χρησιμοποιήσουμε, καταγράψαμε τις «αναγκαίες» γωνιές.
Ψηφίσανε με ποιες θα ξεκινήσουν, πόσα παιδιά θα ασχοληθούν με κάθε γωνιά, αποφάσισαν τα μέρη που θα στηθούν και αποφάσισαν να διαλέξει ο καθένας τη γωνιά «του» – όχι με κλήρο. «Αναγκαστικά» λοιπόν, χωριστήκαμε σε έξι ομάδες. Οι ομάδες δούλεψαν στις δυο αίθουσες του ισογείου.
Στις ομάδες κάποιοι συνεργάστηκαν, κάποιοι ταξινόμησαν, κάποιοι βρήκαν τρόπους να μεταφέρουν έπιπλα που δεν χρειάζονταν, κάποιοι χρειάστηκαν περισσότερο χρόνο παρατήρησης της διαδικασίας, κάποιοι ήθελαν να είναι εντελώς αυτόνομοι και όλα αυτά παίζοντας, με ενθουσιασμό.
Συγκεκριμένα, στη παλιά αίθουσα του νηπιαγωγείου ξεκίνησαν να δημιουργούν τις γωνιές των εικαστικών, των ξυλοκατασκευών και των επιτραπέζιων. Στην καινούρια αίθουσα, την γωνιά της μεταμφίεσης, του σπιτιού και του μαγαζιού. Μέχρι το μεσημέρι, δεν είχαν κατάφερει να ολοκληρώσουν όλα όσα ήθελαν.
Έτσι, κατά την διαδικασία της αξιολόγησης της ημέρας, στο ερώτημα “πως σας φάνηκε η τάξη που ήταν άδεια;” η πλειοψηφία των παιδιών είπε “χάλια!” ….αλλά είπαν επίσης ότι προτιμούν να την φτιάχνουν εκείνοι όπως θέλουν, και όχι οι δασκάλες!
Το σπουδαιότερο είναι ότι τα ίδια αντιλήφθηκαν την μη λειτουργικότητα των γωνιών που έστησαν, κατά το ελεύθερο παιχνίδι. Δεν ήταν εύκολο να βρουν μαρκαδόρους, για να πάρουν ένα επιτραπέζιο από το ράφι έπεφταν και άλλα δυο, σκόνταφταν στα ξύλα από την γωνιά των ξυλοκατασκευών, το μαγαζάκι ήταν στημένο μπροστά στο παράθυρο και δεν μπορούσε να ανοίξει για να δροσιστούμε, το έπιπλο της μεταμφίεσης έκρυβε τον καθρέφτη και πως θα έβλεπαν τους εαυτούς τους μεταμφιεσμένους, και άλλα πολλά….
Το συμπέρασμα τους;
“Χρειάζεται να συνεργαστούμε και να συμφωνήσουμε όλοι μαζί!”
τo νηπιαγωγειο της Dorothy Snot 