Τα παιδιά του νηπιαγωγείου στο πλαίσιο της έρευνας σχετικά με τους δεινοσαύρους διαμόρφωσαν ερωτήματα προς διερεύνηση.
Κατά τη διάρκεια της αναζήτησης απαντήσεων τα παιδια οδηγήθηκαν σε συμπεράσματα, τα οποία αφενός δεν κάλυψαν απόλυτα τις αρχικές αναζητήσεις και αφετέρου διαφοροποιούνταν.
Έτσι, λοιπόν, καλέσαμε στην ταξη μας τον παλαιοντολόγο, κ. Μιχάλη Γεωργίτση,
ώστε να αποσαφηνίσει όλα όσα ηταν ακομα υπό συζήτηση !
Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Γεωργίτση για την υπέροχη παρουσίασή του.
«Που μπορούμε να βρούμε υλικά για να καλουπώσουμε και να χτίσουμε το δικό μας σπιτάκι; Τι συνταγές χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε για να φτιάξουμε τσιμέντο και τα δικά μας τούβλα;»
Σε αυτά τα ερωτήματα των παιδιων του περσινού νηπιαγωγείου ήρθε να μας απαντήσει η μαμά του Αδριανού, η Έρη που είναι χημικός. Μας μίλησε για το επάγγελμα του χημικού και μας έδωσε τις συνταγές δημιουργίας τσιμέντου και πήλινων τούβλων.
Μας παρουσίασε την εξόρυξη των υλικών και την επεξεργασία τους στα εργοστάσια μέχρι την τελική τους μορφή.
Βασική προϋπόθεση για τον πειραματισμό μας ήταν η ασφάλεια μας. Έτσι, όπως και στα πραγματικά εργαστήρια χημείας, φορέσαμε τον κατάλληλο εξοπλισμό και χρησιμοποιήσαμε τα κατάλληλα εργαλεία.
Ακολουθώντας λοιπόν τις συνταγές, πραγματοποιήσαμε προσμείξεις υλικών, ώστε να κατασκευάσουμε τον σκελετό και τα τούβλα του σπιτιού μας, δουλεύοντας παράλληλα τις μαθησιακές περιοχές και φυσικά δεξιότητες.
Έρη, σε ευχαριστούμε πολύ!!
(από την Σταυρούλα Γαούτση & την Ιωάννα Ελευθερίου, δασκάλες του νηπιαγωγείου 2016-17)
Τα παιδιά στο περσινό μας νηπιαγωγείο, θέλοντας να φτιάξουν ένα δικό τους σπίτι για να παίζουν με τα playmobil χρειάστηκε να βάλουν τις δουλειές που πρέπει να πραγματοποιηθούν, στη σειρά.
Ο πιο κατάλληλος για να μας διευκρινίσει την ακολουθία των διαδικασιών αλλά και την συνεργασία των επαγγελμάτων ήταν ο μπαμπάς της Χριστίνας, Νικόλας, που είναι τοπογράφος.
Μας μίλησε για το επάγγελμα του τοπογράφου και μαζί του κατηγοριοποιήσαμε τις ειδικότητες, τα υλικά, τα εργαλεία καθώς και τα μηχανήματα που απαιτούνται για την κατασκευή ενός κτηρίου.
Τα παιδιά, αφού υπολογίσαν την διάσταση που θέλουν να έχει το σπίτι τους, το σχεδίασαν και το επόμενο βήμα ήταν να φτιάξουν τον σκελετό της οικοδομής τους.
Με την βοήθεια του Ηλία τα παιδιά πειραματίστηκαν με υλικά της τάξης και ετοίμασαν τα καλούπια για τον σκελετό της οικοδομής.
Νικόλα και Ηλία, σας ευχαριστούμε πολύ!
(από την Σταυρούλα Γαούτση & την Ιωάννα Ελευθερίου, δασκάλες του νηπιαγωγείου 2016-17)
Στις εξορμήσεις μας στη γειτονιά, παρατηρήσαμε ταμπέλες με επαγγέλματα. Ένα από αυτά ήταν το επάγγελμα του αρχιτέκτονα. Τα παιδιά έκαναν υποθέσεις, διατύπωσαν ερωτήματα σχετικά με το ρόλο του αρχιτέκτονα στην κατασκευή ενός σπιτιού και έτσι καλέσαμε στην τάξη μας τον μπαμπά του Βαγγέλη.
Ο Σόλωνας που είναι αρχιτέκτονας, ήρθε για να μας δώσει απαντήσεις σαν ειδικός, έχοντας μαζί του όλα απαραίτητα εργαλεία.
Αποσαφήνισε στα παιδιά πως η δουλειά του είναι να σχεδιάζει σπίτια σύμφωνα με τις ανάγκες και τις επιθυμίες του πελάτη. Διευκρίνισε πως ο σχεδιασμός ενός σπιτιού δεν είναι αποκομμένος από το περιβάλλον. Έτσι, μελετήσαμε και συγκρίναμε αρχιτεκτονικά σχέδια με σπίτια της πόλης και της εξοχής.
Ένα επάγγελμα σαν αυτό του αρχιτέκτονα δε θα μπορούσε να μας δώσει καλύτερη αφορμή από το να ασχοληθούμε με μαθηματικές έννοιες, όπως αυτές του μεγέθους και της κλίμακας.
Για να μας εξηγήσει την έννοια της κλίμακας έφερε σαν παράδειγμα τις ζωγραφιές των παιδιών, τα οποία με τη σειρά τους διαπίστωσαν πως για να χωρέσουν στις ζωγραφιές τους αυτά που θέλουν να αναπαραστήσουν, ζωγραφίζουν αναγκαστικά σε κλίμακα.
Επίσης, με τη βοήθεια ενός μέτρου μέτρησε το ύψος του Βαγγέλη και με το κλιμακόμετρο (εργαλεία του αρχιτέκτονα) σχεδίασε το Βαγγέλη 25, 50 και 100 φορές μικρότερο.
Η τάξη μετατράπηκε σε αρχιτεκτονικό γραφείο και ολοκληρώσαμε την προσέγγιση, μέσω της κατασκευής μακετών βασισμένων σε πραγματικά αρχιτεκτονικά σχέδια. .
Με τα υλικά και τα εργαλεία που μας χάρισε ο μπαμπάς του Βαγγέλη φτιάξαμε τη γωνία της αρχιτεκτονικής στην τάξη μας όπου τα παιδιά συνεχίζουν να πειραματίζονται. Σόλωνα σε ευχαριστούμε πολύ !
(από την Ιωάννα Ελευθερίου & την Σταυρούλα Γαούτση, δασκάλες του νηπιαγωγειου)
Σήμερα Tρίτη 25 Απριλίου 2017, στα πλαίσια της προσπάθειας μας να γνωρίσουν τον πραγματικό κόσμο, τα παιδιά του νηπιαγωγείου είχαν την ευκαιρία να ξεναγηθούν στη κλινική «Ταξιάρχαι».
Οι ιατροί Πάρις & η Σαμάνθα, γονείς του Αντώνη, έδωσαν στα παιδιά πληροφορίες σχετικά με το επάγγελμα τους και την λειτουργία της κλινικής.
Παράλληλα, τα παιδιά είδαν από κοντά πως είναι ο χώρος ενός ιατρείου,
ποια είναι τα μηχανήματα και τα εργαλεία που βοηθάνε τους γιατρούς στη δουλειά τους,
και βεβαίως συνομίλησαν και έθεσαν ερωτήματα στο προσωπικό της κλινικής.
Πάρι και Σαμάνθα, σας ευχαριστούμε πολύ!!
(από την Ιωάννα Ελευθερίου και την Σταυρούλα Γαούτση, δασκάλες του νηπιαγωγειου)
Στην πρώτη φετινή μαστορική συνάντηση με τον Ηλία Καραντωνίου, τα παιδιά του νηπιαγωγείου προσπάθησαν να φτιάξουν ένα αλεξίπτωτο!
Ο Ηλίας είχε φέρει το πρωτότυπο και τα υλικά, τα παιδια λοιπόν χωρίστηκαν σε πέντε ομάδες για να φτιάξουν τα δικά τους.
Πολλές ιδέες και πρωτότυπες σκεψεις έπεσαν στο τραπέζι και όλες οι ομάδες έφτιαξαν το αλεξίπτωτο τους. Κανένα όμως από τα πέντε, δεν λειτούργησε σωστά!
Γιατί? Τι κάναμε λάθος? Οι απαντήσεις θα δοθούν από τα ίδια τα παιδιά, όσο θα προχωράει η χρονιά. Μην ξεχνάμε ότι η αποτυχία έχει πολυ μεγαλύτερη εκπαιδευτική αξία από την επιτυχία….
Ζώντας σε μια χώρα και σε μια εποχή που διακρίνονται από την παντελή έλλειψη κοινής λογικής, αποφασίσαμε στο φετινό νηπιαγωγείο να δώσουμε έμφαση στην ικανότητα των παιδιών να λύνουν απλά προβλήματα, με λογικό τρόπο.
Και προφανώς, δεν μιλάμε για μαθηματικά προβλήματα. Μιλάμε για καθημερινές καταστάσεις κατά τις οποίες χρειάζεται να καταλάβουμε το πρόβλημα, να σκεφτούμε μία λύση που να δουλεύει και στην συνέχεια να βρούμε τον τρόπο ώστε να την εφαρμόσουμε. Μην ξεχνάμε, όλη η αξία είναι στην έμπρακτη εφαρμογή – “the proof of the pudding is the eating”!
Επάνω σε αυτό λοιπόν το σκεπτικό, θα έρχεται στο νηπιαγωγείο καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιά ο φίλος μας και “μάστορας” Ηλίας Καραντωνίου!
Οχι τόσο για να κάνει κατασκευές με τα παιδιά, όσο για να τα βοηθήσει να μάθουν να λύνουν προβλήματα με λογικό τρόπο. Διότι, η μαστορική είναι ακριβώς αυτό: για να επισκευάσεις κάτι, πρέπει πρώτα να έχεις καταλάβει πως δουλεύει.
Στην συνέχεια, πρέπει να εντοπίσεις που βρίσκεται το σφάλμα, να προχωρήσεις στην επισκευή και να τσεκάρεις ότι το πρόβλημα λύθηκε. Και πιθανότατα να χρειαστεί να συνεχίσεις με συνεχή trial and errors, μέχρι να βρεθεί η λύση που δουλεύει σωστά.
Ολα αυτά θα δουλέψουμε λοιπόν κατα τη διάρκεια της χρονιά με τον Ηλία. Οχι ξαναλέω για να φτιάξουμε κατασκευές, αλλά για να μάθουμε την διαδικασία επίλυσης προβλημάτων. Education is about the process, not about the result…
Στα παιδιά, πολλές φορές φαντάζει περίεργο ότι οι δασκάλες τους είναι “μαθήτριες” σε διάφορες δραστηριότητες και συνεχίζουν να πηγαίνουν σε “σχολεία” για να μάθουν πράγματα. Και όπως είναι λογικό, ότι φαντάζει περίεργο στα παιδιά, δημιουργεί και πολλές ερωτήσεις.
Ήδη από πέρσι είχαν δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μάθουν για τη Νοηματική γλώσσα που τους είχα πει ότι διδάσκομαι. Αφού ανακάλεσαν διάφορες εμπειρίες τους και συνειδητοποίησαν που συνήθως τη βλέπουν (απογευματινό δελτίο ειδήσεων), θέλησαν να μάθουν και τί είναι. Το ενδιαφέρον τους ήταν έκδηλο και οι ερωτήσεις τους για λέξεις πολλές. Εκεί που έδειξαν ιδιαίτερο ζήλο ήταν στο να μάθουν να νοηματίζουν με το αλφάβητο της νοηματικής το όνομά τους. Βέβαια, υπήρξαν κάποιες δυσκολίες λόγω … μεγέθους των ονομάτων τους (Ιλάειρα και Στεφανία θα τα καταφέρουμε!)
Φέτος όμως, μετά από την προσέγγιση των αισθήσεων στο νηπιαγωγείο, μέσω του σχεδίου εργασίας για το σώμα, το ενδιαφέρον των παιδιών για τη νοηματική αναζωπυρώθηκε! Με ρώτησαν αν έχω βιβλία και τους έδωσα τις σημειώσεις μου. Παρατήρησαν εύστοχα πως οι φωτοτυπίες που διδάσκομαι δεν είναι τίποτα άλλο από κείμενα, παραμύθια και εικόνες. Έτσι, ξεκίνησα να τους αφηγούμαι κάποια από αυτά, αφού πρώτα τα είχαμε διαβάσει και είχαν συγκρατήσει το νόημά τους.
Η Χλόη είχε μία ιδέα όμως: αφού στις φωτοτυπίες που είδαν στις σημειώσεις η ΑΒ ήταν ζωγραφιές (= σκίτσα), γιατί να μην φτιάξουμε τη δική μας με φωτογραφίες μας; Έτσι κι έγινε. Σχεδόν μέσα σε δύο μέρες, στο τελευταίο απογευματινό δρομολόγιο και με τη βοήθεια των νηπίων που επεσήμαναν την διαδοχικότητα των γραμμάτων, τα παιδιά έφτιαξαν αυτό:
Αλλά η δημιουργικότητα των παιδιών δε σταμάτησε εκεί: η Ιλάειρα πρότεινε να φτιάξουν μια ΑΒ στη νοηματική, τελείως δική τους, από το μυαλό τους. Και το αποτέλεσμα είναι απίθανο:
Μέσα από αυτή τη διαδικασία, τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με τη γλώσσα των κωφών συνειδητοποιώντας ότι εκτός από το στόμα μπορούν να μιλήσουν και τα χέρια μας. Μέσω των παραμυθιών και των εικόνων είδαν ότι η έκφραση αλλάζει ανάλογα με αυτό που θέλουμε να πούμε, όπως ακριβώς και στην ομιλούμενη γλώσσα. Μέσω του πειραματισμού τους με τα νοήματα εξάσκησαν ιδιαίτερα την λεπτή τους κινητικότητα και την εκφραστικότητά τους.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η διαδικασία δημιουργίας της ΑΒ. Πολλές φορές, τα παιδιά απέδιδαν με καθρεπτισμό τα γράμματα. Οι υπόλοιποι που κοιτούσαν συγκριτικά τη φωτοτυπία και το χέρι του παιδιού που νοημάτιζε το γράμμα έδιναν οδηγίες για διόρθωση και η επιτυχία δεν αργούσε να έλθει!
(από την Χρύσα Βαίτση, cross-class projects’ coordinator)
Η ενασχόληση μας με τις φυσικές επιστήμες και πιο συγκεκριμένα με τον ηλεκτρισμό έγιναν η αφορμή για την επίσκεψη μας στο Πολυτεχνείο, στην σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών.
Ο καθηγητής κ. Ν. Τράκας, παππούς της Ίλιας, μας υποδέχτηκε και έτσι τα παιδια είχαν την ευκαιρία να δουν απο κοντά πως ειναι ο φυσικός χώρος των εργαστηρίων, ποια ειναι τα εργαλεία που χρησιμοποιούν οι φοιτητές αλλα και που μπορεί να σπουδάσει κανείς αυτή την επιστήμη.
Η περιήγηση μας στο χώρο του Πολυτεχνείου βοήθησε ώστε τα παιδια να αποκτήσουν προσωπική εμπειρία για το πως ειναι ένα πανεπιστήμιο, κάτι που μέχρι τώρα τους ήταν εντελώς άγνωστο .
Η ξενάγηση μας ξεκίνησε με μια παρουσίαση που είχε ετοιμάσει ο καθηγητής για τα παιδια, με στοχο να ανάδειξει τη σημασία της έρευνας και της ανάλυσης των φαινομένων με σκοπό την κατανόηση όσων συμβαίνουν γύρω μας.
Στη συνεχεια, τα παιδια μέσω ενος μηχανήματος που χρησιμοποιούν οι φοιτητές στις έρευνες τους, είδαν το ίχνος που αφήνουν τα ηλεκτρόνια όταν κινούνται.
Είχαν την ευκαιρία επίσης να συνομιλήσουν και με τον καθηγητή κ. Θεολόγου, ο οποίος διδάσκει φιλοσοφία του πολιτισμού και που χρησιμοποιώντας το κράνος του ως παράδειγμα, έδωσε στα παιδια να καταλάβουν τη διαφορά του πειράματος και της υπόθεσης.
Τους μίλησε ακομη για τον τροπο και τις μεθόδους που χρησιμοποιούν για να συλλέξουν στοιχεία σε μια έρευνα και τα παιδια διαπίστωσαν οτι με τον ίδιο τροπο κάνουν και εκείνα τις δικές τους έρευνες.
Επισκεφθήκαμε το αμφιθέατρο της σχολής, αλλα και τη βιβλιοθήκη, που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στα παιδια λόγω του μεγέθους και του πλήθους των βιβλίων.
Οι υπεύθυνες βιβλιοθηκονόμοι κυρίες Εύη Καραχρήστου, Αλεξάνδρα Κουρή και Βιβή Γκιούρδα, υποδέχθηκαν τα παιδια με ιδιαίτερο ενθουσιασμό και πολύ πρόθυμα απάντησαν στα ερωτήματα τους, μας ξενάγησαν και μας εξήγησαν πως οργανωνουν και ταξινομούν τα βιβλία.
Τέλος, μαζι με τα παιδια, έψαξαν να βρουν βιβλία απο τη βιβλιοθήκη .
Η επίσκεψη αυτή ήταν μια μοναδική εμπειρία για τα παιδια, ο ενθουσιασμός των οποίων παρέμεινε αμείωτος καθολη τη διάρκεια και ανταποκρίθηκαν με υπευθυνότητα και σεβασμό στο χώρο που τόσο ευγενικά μας φιλοξενησε.
Ευχαριστούμε τον καθηγητή κ. Ν. Τράκα που μας εμπιστεύτηκε και μας έδωσε την ευκαιρία να πραγματοποιήσουμε μια ουσιαστική επίσκεψη παιδιών νηπιαγωγείου στο πανεπιστήμιο, κάτι που μέχρι τώρα φαινόταν δύσκολο έως ακατόρθωτο!
(από την Σταυρούλα Γαούτση, δασκάλα του νηπιαγωγείου)
Ο μπαμπάς του Μάνου, Σωτήρης, που είναι τοπογράφος, ήρθε στην τάξη μας και να μας μίλησε για το πέτρωμα του Λιγνίτη που έχουμε σε αφθονία στην χώρα μας.
Στην παρουσίαση του, μας εξήγησε πως δημιουργήθηκε από τα προϊστορικά χρόνια, το πέτρωμα του Λιγνίτη στο έδαφος και με ποιο τρόπο το «μαζεύουν» οι άνθρωποι για να το χρησιμοποιήσουν στο εργοστάσιο της Δ.Ε.Η.
Μέσω Google Earth περιηγηθήκαμε στα μεταλλεία της Πτολεμαΐδας, παρατηρώντας τις χρωματικές αλλαγές του εδάφους και ψάξαμε στους δρόμους των μεταλλείων, τα τεράστια μηχανήματα που χρησιμοποιούν εκεί.
Επιπλέον, ο Σωτήρης μας έφερε ένα αυτοσχέδιο ηλεκτρόμετρο και με αφορμή αυτό, ψάξαμε να βρούμε αντικείμενα που είναι ηλεκτρισμένα!
Μας μίλησε για τον στατικό ηλεκτρισμό και σε μικρές ομάδες πραγματοποιήσαμε πειράματα!
Ηλεκτρίσαμε μπαλόνια,
χαρτάκια
και φυσικά τα μαλλιά μας!
Δεν έλλειψε και η εικαστική πινελιά στις δράσεις μας… τα παιδιά σχεδίασαν με κάρβουνο, σε καδράκια!
Περάσαμε υπέροχα! Σωτήρη σε ευχαριστούμε πολύ!
(από τις Ιωάννα Ελευθερίου & Σταυρούλα Γαούτση, δασκάλες του νηπιαγωγείου)
τo νηπιαγωγειο της Dorothy Snot 